Deze dagen

Het spreekt van zelf
Volkomen van zichzelf

Aan draden hangt het
Aan spinnendraden
Hoog uit de hemel

In deze dagen
van bambix en liga
Als de smeltende sneeuw van het dak
Als we op het tuinpad hand in hand
de krokussen uit de koude grond kijken
De kachel het hout of de kolen brandt
of de vermoeide barmhartigheid

Als het regent op de dinsdagen
en de klompenman zwaait
En de velden nat zijn onder de blinkende populieren
en er een klok is die de uren slaat

Als in het hoge klaslokaal
De topografie deint op de tochten
En ooh, als op de koele tegels van de gang
de mooie meisjes springen het touw
en de klok twaalf uur slaat

Het is alom aanwezig
En er is een kind dat de klokslagen niet hoort
dat weet van het volkomen van zichzelf
sprekende

En ‘s nachts marcheren de reuzen
En ’s nachts rijdt het op een bok door het woud