er was niets
niets wat ik wilde
slechts spleen & wereldvlucht
kende ik
nooit was er iets wat ik wilde
maar nu met proviand aan boord, ons gedeeld verleden,
deze dronk in zilver
nu in het voorbijgaan over de groene stroom
in geratel
in ritmiek
nu die machine
die hallucinerende dreun
nu het groen en de stroom
nu het nu
het groen en het blauw en de stroom
nu in het nu zonder eind
fluistert de vredezon
dat ik haar ken
