Demonen

Rugwaarts stonden we naar het bruisende water gekeerd
voor ons piekten de sombere silhouetten van zeetorens

Hier krijsten de laatste meeuwen van de dag
gutste het brakke water onder onze voeten door

Hier was het eind augustus, negen uur in de avond,
een honderd jaar na la Grande Guerre,
hier op de rand van Brels lage land,
kroop een wezenloos niets

De schemer trok al om onze schouders
over de vergankelijkheid der dingen en het niet online zijn zei je iets
en dat we maar beter naar binnen
om iets te drinken

Ver achter de torens glommen de neonletters
van Delhaize, knipperden de seinlichten van de kusttram
een koele bries deed ons rillen

Leven is een kort woord, heb je gemompeld.